Strona Główna > BAZA WIEDZY > Próbniki cz. 1 – Sprawdzian pierścieniowy
Próbniki cz. 1 – Sprawdzian pierścieniowy
Czym badamy możliwość urazu oka na placu zabaw?
Sprawdzian pierścieniowy, bo o nim mowa w poniższym artykule, to wbrew pozorom nie jest czynność, tylko nazwa przyrządu służącego do skontrolowania elementów na placu zabaw, które mogą spowodować urazy oczu.
Gdzie znajdziemy takie zagrożenie? Najczęściej w sprężynowych bujakach, a dokładnie w ich uchwytach i podnóżkach, na których dzieci trzymają ręce i nogi. Podczas samego bujania ryzyko uszkodzenia oka nie jest duże, jednak wolnostojący bujak z wystającymi elementami, na które może nadziać się rozpędzone dziecko, może być już bardzo niebezpieczny. Jeżeli jednak zakończenie uchwytu ma właściwą średnicę, to podczas wypadku oko nie będzie zagrożone.
Inne sprzęty, których części wymagają badania sprawdzianem pierścieniowym to np. uchwyty kolejki linowej (do przejazdów w pozycji podwieszonej), oraz czołowe krawędzie stanowisk karuzel (które wyposażono w wystające elementy). Rozpędzona karuzela generuje potężną siłę uderzenia. Skutki zetknięcia (nie tylko oka) z twardą wypustką siedziska mogą spowodować poważne obrażenia ciała.
Wymiary określone w Normie oraz procedura badania, mają na celu wyeliminowanie sytuacji, podczas której wspomniane zakończenie uchwytu może zmieścić się w oczodole dziecka, powodując uszkodzenie lub nawet utratę oka.
Podczas badania, to właśnie sprawdzian pierścieniowy o odpowiedniej średnicy wewnętrznej symuluje oczodół dziecka, sprawdzając czy wystające trzpienie uchwytów przejdą przez środek sprawdzianu.
Prawdopodobieństwo utraty życia w wyniku zaistnienia takiego wypadku jest niskie, niemniej jednak utrata oka jest bardzo trwałym uszkodzeniem ciała.
