• Wyposażenie powinno posiadać certyfikaty lub deklarację zgodności, a bezpieczeństwo sali zabaw potwierdzone zostało podczas odbioru lub audytu

• Właściciele sal  zabaw powinni nabywać wyłącznie wyposażenie zgodne z normą PN-EN 1176. Zgodność powinna być potwierdzona Certyfikatem lub Deklaracją Zgodności.

• W zakresie normy PN-EN 1176 sal zabaw dotyczą części 1, 3, 7 oraz 10.

• Certyfikaty lub atesty na materiały, czy elementy konstrukcji zabawowej nie świadczą o bezpieczeństwie. Każda tego typu konstrukcja jako całość  powinna posiadać potwierdzenie zgodności z Normą.

• Tę zgodność potwierdza się po ukończonym montażu (tzw. kontrola pomontażowa). Wykonuje ją osoba kompetentna w zakresie Norm, posługująca się specjalistycznymi próbnikami. Wykonuje sprawdzenie wszystkich elementów sali zabaw. Kontrola pozwala zweryfikować bezpieczeństwo i wykryć ewentualne błędy konstrukcyjne lub powstałe w trakcie montażu (np. siatki zabezpieczające nie są dobrze naciągnięte, końcówki lin strzępią się, nie zapewniono odpowiednich zabezpieczeń przed upadkiem lub amortyzacji, itp.).

• Uwaga! Na terenie sal zabaw często spotyka się plastikowe zjeżdżalnie dla młodszych dzieci, oznaczone znakiem CE. Nie powinny one być używane w salach zabaw, bo są przeznaczone wyłącznie do użytku domowego i nie powinny być montowane w miejscach publicznych. Wyjątek stanowią plastikowe domki, do których dzieci mogą wejść, ale nie mogą wejść na ich konstrukcję (nie przenoszące ciężaru dziecka) – tego typu zabawki aktywizujące są dozwolone.

• W salach zabaw nie umieszczamy także wolnostojących trampolin ogrodowych! Podlegają one pod normę PN-EN 71-14:2019-03 „Bezpieczeństwo zabawek – Część 14: Trampoliny do użytku domowego”, z zakresu której wyłączono m.in. trampoliny stosowane na publicznych placach zabaw.

• Starsze sale zabaw, o ile nie były nigdy poddane profesjonalnej ocenie zgodności z Normą, także powinny przejść taki audyt, i w razie potrzeby – modernizację, która ma na celu dostosowanie do wymagań aktualnej normy PN-EN 1176.

• Jeśli konstrukcja sali zabaw była demontowana i przenoszona w inne miejsce, po zakończonym montażu także powinno się przeprowadzić kontrolę pomontażową.

• PN-EN 1176-1:2017-12 Wyposażenie placów zabaw i nawierzchnie. Część 1: Ogólne wymagania bezpieczeństwa i metody badań

• PN-EN 1176-3:2017-12 Wyposażenie placów zabaw i nawierzchnie. Część 3: Dodatkowe szczegółowe wymagania bezpieczeństwa i metody badań zjeżdżalni.

• PN-EN 1176-7:2020-09 Wyposażenie placów zabaw i nawierzchnie. Część 7: Wytyczne dotyczące instalowania, kontroli, konserwacji i eksploatacji.

• PN-EN 1176-10:2009 Wyposażenie placów zabaw i nawierzchnie. Część 10: Całkowicie obudowany sprzęt do zabaw.

Wyżej wymienione normy są także podstawą do kontroli przeprowadzanych przez Inspekcję Handlową.

W tej sprawie konieczna jest współpraca z rzeczoznawcą d/s ppoż.

Dodatkowo część 10. normy PN-EN 1176 także uwzględnia bezpieczeństwo przeciwpożarowe i mówi o:

• doborze materiałów o niskiej palności

• wyznaczaniu pojemności urządzeń w sali zabaw

• obliczaniu odpowiedniej odległości do wyjść z klatki zabawowej i zapewnieniu odpowiedniej ilości wyjść z urządzenia.

Więcej informacji znajdziesz w artykule autorstwa Dominika Berlińskiego pt. „Zagrożenia w salach zabaw”

Prowadzony jest regularny nadzór i okresowe przeglądy

Norma PN-EN 1176-10 narzuca przede wszystkim konieczność wykonywania codziennych, udokumentowanych przeglądów.

Zasadniczo wyróżnia się trzy rodzaje przeglądów:

• oględziny okresowe (codzienne) – umożliwiają ujawnienie zagrożeń mogących być wynikiem wandalizmu lub zużycia. Zwraca się tu także uwagę na czystość, stan osłon piankowych, uszkodzone piłki w basenie, drożność wyjść ewakuacyjnych, naprężenie siatek, stan apteczki i wyposażenia ppoż. itp.

• kontrola funkcjonalna (co 1 do 3 miesięcy)

• coroczna kontrola główna

Przeglądy powinny być udokumentowane i wykonywane przez odpowiednio wykwalifikowany personel. Wszelkie naprawy powinny być wykonywane w jak najszybszym czasie od ich wykrycia.
Zaleca się, aby w celu zapobiegania wypadkom, właściciel sali zabaw zapewnił odpowiedni plan kontroli i jego przestrzeganie. Mówi o tym jeden z zapisów części 7. normy PN-EN 1176 – właściciel placu powinien zapewnić właściwy system kontroli, zwany także systemem zarządzania.

Właściciel sali zabaw na życzenie użytkowników powinien okazać certyfikaty lub inne poświadczenie zgodności z normą, a także dokumentację z przeglądów.

Centrum Kontroli Placów Zabaw stworzyło autorski Systemem Kontroli Sali Zabaw

Wdrożenie Systemu wiąże się z rejestracją sali i jej wyposażenia, przeszkoleniem personelu w zakresie wykonywania kontroli codziennych i funkcjonalnych oraz wdrożeniem Dziennika Sali Zabaw z Planem Kontroli oraz Harmonogramem Konserwacji.
Zaleca się, aby przynajmniej kontrole coroczne były wykonywany przez firmę zewnętrzną, kompetentną w zakresie normy PN-EN 1176. Kontrole codzienne i funkcjonalne mogą być wykonywane przez personel, pod warunkiem, że jest on przeszkolony.

Głównym organem uprawnionym do kontroli bezpieczeństwa na terenie sali zabaw jest Inspekcja Handlowa, które weryfikuje bezpieczeństwo sali na podstawie wymogów normy PN-EN 1176.

• brak odpowiedniego oznakowania wyposażenia,

• brak instrukcji kontroli i konserwacji,

• zjeżdżalnia kończy się w basenie z piłkami przeznaczonym do ogólnej zabawy – zjeżdżające dzieci taranują te, które bawią się w basenie,

• konstrukcja nie ma odpowiedniej ilości wyjść ewakuacyjnych,

• w wyposażeniu występują zakleszczenia głowy, palców i odzieży,

• wspinanie po konstrukcji wyposażenia jest ułatwione,

• przy urządzeniu jest zbyt duża wysokość upadku  (np. zjeżdżalnia zaczyna się na wys. powyżej 2 m), dopuszcza się max. wysokość upadku do 2 m, pod warunkiem zastosowania nawierzchni amortyzującej,

• brakuje odpowiednich zabezpieczeń przed upadkim, przez co dzieci są narażone na upadek z dużej wysokości,

• w zasięgu dzieci występują ostre krawędzie,

• nie zastosowano ślizgów zgodnych z PN-EN 1176-3 – np. dzieci wypadają ze zjeżdżalni ze zbyt dużą szybkością i/lub uderzają głową w krawędź części wyjściowej,

• części ruchome mają małą trwałość,

• nie zapewniono odpowiedniego dostępu dla personelu sprzątającego (w miejscach trudniej dostępnych zalega kurz i śmieci),

• nie zapewniono odpowiedniego dostępu dla dorosłych – ze względów bezpieczeństwa do każdego miejsca w konstrukcji MUSI być dostęp dla osoby dorosłej,

• niewystarczająca liczba personelu (czasem nawet przy większych obiektach jedna osoba jest odpowiedzialna za nadzór, prowadzenie zabaw, pobieranie opłat i obsługę sal urodzinowych),

• brak regularnych czynności konserwacyjnych i sprzątających (np. w basenie są brudne lub zniszczone piłki),

• sale zabaw otrzymują zaświadczenia o zgodności bez wizyty inspektora lub rzeczoznawcy i przebadania sali „w naturze”,

• nie określono pojemności wyposażenia i z sali korzysta za dużo użytkowników,

• właściciel nie prowadzi Dziennika Sali Zabaw, brak rocznych przeglądów firmy zewnętrznej,

• zaniedbania ppoż. (za mało wyjść ewakuacyjnych z konstrukcji – powinny być min. 2; wyjścia ewakuacyjne są niedrożne i brak odpowiedniego sprzętu gaśniczego),

• na terenie sali podaje się lub sprzedaje posiłki w szklanych opakowaniach,

• brak odpowiedniej wentylacji i oświetlenia,

• instalacje elektryczne i wentylacyjne nie są odpowiednio zabezpieczone – zwisające kable, niezamocowane gniazdka elektryczne itp.

• zaniedbania w zakresie czystości – brudne, lepiące się sprzęty, stęchły zapach.